Antón

tttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttt
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

Confecciono mi propio calendario
mientras te evoco.
Evoco tu nombre
con todas las letras,
del derecho y del revés.
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
ttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttt
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
​

Me reclamas.
No dudamos en volvernos
a encontrar.
Será por tu soledad,
que la sacaste a pasear

aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
tttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttt
ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
No sé cómo se reconocerá nuestra piel.
Dejamos que el calendario,
​

como el otoño,
perdiera casi todas sus hojas.

aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
ttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttt
ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
Está llegando al final.
Seguro que acabamos en el Hostal.

​

 

Es un precioso verso, muy bello.

 

Tremendo final, pequeño pero bueno.

Un saludo.

 

Tejes letras que van capturando con su voz...un final muy bueno...
Un gusto leerte siempre amiga...te abrazo con todo mi cariño...

 

Mil gracias Jorge!!! por leerme
Me alegro cuando te encuentro por aqui

Un abrazo

 

Hola Paco F!!!
Encantada con tu comentario

Un abrazo

 

Mil gracias por leerme siempre Dark !!!
También por tu comentario, tejer suena a crear algo nuevo, a tela de araña, a calor en invierno.......................

Un abrazo

 

Tiene tus versos una calidez que se transmite al leerlos

 

[FONT=&quot]Tú sabes mucho de calendarios; lo digo por los que tengo repartidos por la casa, llenos de imágenes y de poesías.[FONT=&quot]
[FONT=&quot]Reconocerse en la piel... genial.[FONT=&quot]
[FONT=&quot]Besos Valen... y estrellas a mogollón.[FONT=&quot]

 

Hermosura perfecta de versos sublimes.

 

No sé cómo se reconocerá nuestra piel.
Dejamos que el calendario,
como el otoño,
perdiera casi todas sus hojas.


Querida Valentina, entro a tu espacio y me voy lleno de poesía. Me gustó esta presentación que tiene magia y estilo. Recibe un abrazo grande.

RJL