Cea, mariÑeiro, cea

[TABLE="width: 100%"]
[TR]
[TD="class: tArticComun, bgcolor: #E2DFD6"]Morren nas penas
as salgadas ondas,
morren nas fondas
buracas alén
e mórreme o espírito
ollándome lonxe,
ollándome lonxe
do meu doce ben.

Non te vaias amor,
amor non te vaias,
non te vaias coas ondas
salgadas do mar,
volve comigo
amor mariñeiro,
que eu morro de pena
se te vexo marchar.

Cea, mariñeiro, cea...

A praia dourada
que deixas atrás
agarda que volvas
do duro vogar.

Cea, mariñeiro, cea...

Eu tamén quero,
mariñeiriño,
verte que volves
ao teu fogar.

E se non volves,
ai, queridiño,
non poderei
deixar de chorar.
E se non volves,
mariñeiriño,
se ti non volves
ireite buscar.

Subirei na escuma,
nadarei no sal,
vogarei sen remos
nas augas escuras,
vogarei chorando
as bágoas máis duras,
morrerei nas penas
que agardan as ondas
salgadas do mar.[/TD]
[/TR]
[TR]
[/TR]
[/TABLE]


Foto: Teresa Aranda Bosch ©

 

Bellas pinceladas en espíritu Gallego.

Gracias todas Xosé por compartirlas.

Un abrazo desde estos lares.

 

Fermoso debuxo no que afondas na nosa terra e no mar que segue achando contra as nosas costas algo que de continuo bicar. Quédome abraiado co estilo que tedes algúns de vos na poesía en galego. Parece sempre tan canteareira, ás veces festiva, ás veces morriña, noutras a bágoa que torna pechados os ollos de quen mira a alta mar deixando o seu desexo lonxano alén das rochas da xeografía. Liñas que semellan faros para a poesía en galego.

que agardan as ondas
salgadas do mar.

Lembro que en galego compre evitar a preposición dos verbos transitivos. Igual que no castelán. Unha aperta, Piteira, e encantado de saudarte neste teu bo poema. E por certo, unha imaxe a que a acompaña que parece unha coitelada dese mar tan perigoso rachando os perfís da faciana do acantilado.

 

Teño morriña, teño saudade, porque estou lonxe, de eses teus lares...críeme no ferrol, unha apretada, perdona mi gallego está oxidado
Saludos a mi tierra.

 

Teño morriña, teño saudade, porque estou lonxe, de eses teus lares...críeme no ferrol, unha apretada, perdona mi gallego está oxidado
Saludos a mi tierra.

 

Xosé, como siempre en tu línea.

 

Muchas gracias, Cesar.
Un fuerte abrazo, compañero.
Xosé.

 

Moitas grazas, Pablo. Tés moita razón no da til que se escapou, un erro que corrixo axiña.
Un saúdo.
Xosé.

 

Grazas, Gravase, por pasar a comenta-lo meu poemiña.
Unha aperta, poeta.
Xosé.

 

E ti, Ángel, coma sempre con tanto agarimo.
Saúdos, rapaz.
Xosé.